Wie kent haar nog? Plankspeelster Annie van Gardingen-Dinkelman

Al vanaf z’n jonge tienerjaren tafeltennist hij. In de circa 60 jaar die er inmiddels voorbij zijn heeft Bob Meewis heel wat meegemaakt. Bob, 71 inmiddels, haalt herinneringen op uit vervlogen tijden en komt in contact met een oude bekende.

Als je op een clubavond aan spelers zou vragen of zij Annie van Gardingen kennen dan zullen veruit de meesten het antwoord schuldig blijven. En wanneer iemand het toch weet dan zijn dat zonder twijfel leden die al geruime tijd met pensioen zijn. Het verleden verdwijnt onder een laag stof zoals archeologische objecten onder een laag aarde verdwijnen. Haar tafeltennistijd heb ik hier wat schoongepoetst en die is heel bijzonder (lees verder onder de foto).

Annie van Gardingen met plankje, ca. 1950

Ze zei direct ja toen ik vroeg of ik langs mocht komen. Ik had niet verwacht iemand aan te treffen die nog zo helder zou zijn en met een geweldig geheugen, behoorlijk fit en lopend zonder hulpmiddel. Bijna 91! Ze woont in Hilversum op de 9e etage in een flat met een geweldig uitzicht.Ze begon als 16-jarig meisje bij Quick’32 te spelen. Dat was in een tijd, 1947, dat er slechts één soort batje voorhanden was: het plankje en daar is ze altijd mee blijven spelen. Ze was een pur sang  verdedigster. Al acht jaar na haar begin, in 1955, deed ze mee aan de Wereldkampioenschappen in Utrecht. ‘Ik won mijn eerste wedstrijd. Mijn tegenstandster kwam niet opdagen!’. Haar top had ze toen nog niet bereikt. Die lag vooral in de 60-er en 70-er jaren.

Vele afdelingstitels moet haar talent haar hebben opgeleverd in enkel- en dubbelspel. Maar de kroon op haar tafeltenniswerk verkreeg ze tijdens de Nederlandse Kampioenschappen. In 1967 won ze het damesdubbel met een andere topper uit het Gooi, Ilse Hameeteman-Tessensohn. Dat kunststukje herhaalde ze in 1968, nu met Maria Nielen. Op de uitgelichte foto bovenin poseren Annie van Gardingen en Maria Nielen na het behalen van de nationale dubbeltitel. Het jaar daarop haalden Annie en Maria opnieuw de finale die, anders dan gepland, een dag na de halve finale werd gespeeld omdat het te laat zou worden volgens de organisatie! Maar Maria had die nacht een groot feest en bakte er tijdens de finale niets meer van.

Demo’s voor soldaten

In de zestiger jaren speelde ze samen met en op uitnodiging van coryfee Cor du Buy een reeks demonstratiewedstrijden voor soldaten in kazernes. Ze kreeg daarvoor 20 gulden per keer en het vervoer werd geregeld! Sport heeft voor haar en haar man Leo, die vorig jaar overleed, altijd een grote rol in hun leven gespeeld. Annie speelde ook tennis en bowlde, Leo was fanatiek biljarter. Binnen Quick was er een groep vrouwen en mannen die elkaar kenden van het handbal. Ze hadden een hechte band en een aantal heeft nog steeds contact met elkaar. Met clubgenote Beppie Janssen speelde ze nog tot ruim na haar 60-ste competitie en haalde nog heel wat nationale titels bij de Veteranen Kampioenschappen.

Al haar prestaties leidden er toe dat ze in 1997 tot erelid werd benoemd van Quick’32. De foto’s bij dit artikel komen uit haar eigen archief, behalve de foto hieronder. Ik hoop dat ze nog lang zal genieten van het leven en wie weet komt ze eens langs op een Super Saturday!

Bob Meewis

Annie thuis. Haar batje heeft ze niet meer. Balletjes nog wel! Foto Bob Meewis
Cor Brouër, Beppie Jansen en Annie van Gardingen kregen samen Franse les.