Al vanaf z’n jonge tienerjaren tafeltennist hij. In de circa 60 jaar die er inmiddels voorbij zijn heeft Bob Meewis heel wat meegemaakt. Bob, 71 inmiddels, haalt herinneringen op uit vervlogen tijden en komt in contact met een oude bekende.
Ik begon bij Quick ’32, samen met Victoria nu TTV Hilversum vormend. Mijn zus speelde daar en nam me een keer mee. Ik was direct weg van het spelletje. In de zestiger jaren speelde de club boven een fietsenstalling aan het Stationsplein. De zaal werd het Schildpadhuis genoemd, naar de Duitse tafeltennisballen van het merk Schildkrött. Wel een beetje raar. Een van de snelste reactiesporten in een zaal met de naam van een van de langzaamste dieren!
In deze zaal speelde ook de club HOC, waar mijn zwager lid was. Avonden dat deze club speelde, bezocht ik ook wel. In de jaren zestig was daar ook een heel mooie meid lid die erg goed speelde: Mieke ten Broek. Herkenbaar door een bril met getinte glazen en haar, helaas, altijd aanwezige moeder.
‘…ich hatte ja nur tischtennis in Kopf und immer noch’
In 1967 deed ze mee aan de Nederlandse Kampioenschappen. Samen met mijn zwager ben ik daar gaan kijken. Als beginnend speler een genot om te zien wat er mogelijk is met een batje. Bert van der Helm werd voor de tweede keer Nederlands Kampioen. Er zouden nog tien enkeltitels voor hem volgen! Heel verrassend voor mij en vele anderen werd ‘onze’ Mieke daar ook Nederlands kampioen! Op de foto zie je haar spelen tegen een andere speelster uit het Gooi, Ilse Hameeteman-Tessensohn. (Lees verder onder de foto)
Ik weet niet precies hoe lang Mieke bleef spelen bij HOC. In 1968 en 1969 won ze ook de Masters en in 1969 werd ze Nederlands Kampioen dames dubbel met Veronique van der Laan. Dus bepaald geen eendagsvlieg. Rond 1970 is ze getrouwd, noemde zich vanaf dat moment Mieke Jenisch–Ten Broek en vertrok naar Duitsland. Ik heb dit jaar enkele keren met haar gechat. Ze vertelde me dat ze vrijwel geen foto’s uit de 60-er jaren had en het geweldig vond om mijn foto’s te ontvangen. Ze speelt nu niet meer, maar is nog wel steeds jeugdtrainer en -coach bij een club in Kleef. Eén van haar drie dochters speelt nog wel. Mieke is nog steeds weg van het spelletje gezien haar uitspraak: ‘…ich hatte ja nur tischtennis in Kopf und immer noch’.
