Grootste verrassing tijdens de 20ste Fietspuzzeltocht: de jeugd bleek slimmer dan de ‘ouwe rotten in het vak’. Vier youngsters (Sybren, Anne, Lotte en Maike) gingen er met de hoofdprijs vandoor. De vroeg vertrekkende teams hadden het zwaar door de vele buien in het begin. Toch bereikten 17 van de 18 teams die vanaf station Abcoude vetrokken waren, de eindstreep. Barman Johan Verstege doet verslag.
Hierbij toch even een kort verslag mijnerzijds van de Fietspuzzeltocht 2020. En wel zonder iemand af te zeiken en of mensen belachelijk te maken, dat hebben we nu wel gehad en laat ik verder aan schrijvers als van Putten over. Trouwens, er was dit jaar weinig af te zeiken, of belachelijk te maken. Belmevrouwtje deed niet mee en team Van Putten, die hebben echt niemand meer nodig om ze belachelijk te maken, dat doen ze beter zelf.
‘Spaakverwarring’ bij team 11, desondanks een knappe tweede plek.
Eén na laatste plaats, nou echt niet: team Jansen/Visser doet al jaren voor spek en bonen mee, dus heren van Putten/ Van der Velde, een dikke vette aller-allerlaatste plaats, dat is het resultaat, van harte proficiat zeggen jullie dan toch in jullie bralbakkringen. Wat zal Selina balen, dat ze niet op mijn uitnodiging is ingegaan, om als eerste reserve bij het barteam te komen. Nee met die pedante Gooise bravourbaasjes meefietsen, dan bereik je wat in je leven, de laatste plaats dus, de aller-allerlaatste plaats. En dan ook nog met een jubileumtour, dat wordt niet vergeten, daar ga ik persoonlijk voor zorgen.
Team 6, kort na de start afgehaakt. Blijkbaar was Richard bang dat ie ging Roesten van een paar waterdruppeltjes en Herna vertoont echt Mol-gedrag, door ondergronds te gaan, wanneer het boven ietwat vochtig wordt. Herna, die met haar carrière, toch een voorbeeld voor de jeugd zou moeten zijn, Jammer.
Dan is het toch maar gelukkig, dat de jeugd van tegenwoordig, niks meer van de ouderen aanneemt en er gewoon keihard met de eerste prijs vandoor gaat, team 9 , van harte proficiat. Of in on-Puttens taalgebruik: gefeliciteerd !
Robin, Iris, Jibbe en Sarah varen bij Holendrecht naar de overkant.
En dan de tocht, de vroege teams moesten vertrekken in de stromende regen, eerst nog even schuilen en dan tot post één: één natte bende. Door het watergordijn geen foto te vinden. Frans riep zelfs ik zie geen flikker, hetgeen wel klopte, gay pride team 17 hoefde pas een uur na ons te starten, de mooi-weer-fietsers. Maar denk niet dat Eus de vroege waterfietsers enige compensatie geeft hoor. Eus niet, je hebt jezelf opgegeven. Voor Frans even kon schuilen bij de Plus werden we al ingehaald door het in plastic verpakte oude damesteam met mantelzorgster en, ik moet zeggen, zelfs in een regenponcho zag Tali er stralend uit.
Tali en Maartje op weg naar de eerste post.
Aangekomen bij de eerste post begon de zon te schijnen, niet in de laatste plaats door de aanwezigheid van Rosa en Sanne. Rosa die toen nog niet wist dat haar stappenteller die avond overuren zou gaan maken, door het sjouwen met bladen vloeibare versnaperingen en zakken patat. En Sanne die inderdaad al een beetje een zwangerschapsbuikje begint te vertonen.
Rosa en Sanne op hun post.
En toen werd het toch nog een lekkere fietsdag door een wederom prachtige omgeving en plekken waar je normaal nooit zou komen. Zo fietsten we dwars over een camping met een heel hoog Fransje Bauer/Hazes gehalte. Wegens de lockdown van Marbella nu het vakantieparadijs van de gehele penose en drugsscene van de gemeente De Ronde Venen en omgeving. Dat bleek wel toen we langs de stampvolle kantine (1,5 meter, echt niet) fietsten. Zonder tattoos, rubber ringen in je oorlel of een elektronisch enkelbandje viel je uit de toon. En mocht je wel een colbertje aan hebben, dan was je minstens vergezeld van één hoogblonde zonnebank slet, al dan niet op leeftijd, met een zeer hoog siliconengehalte. Dit was zelfs Frans te goedkoop. Ik hoef u niet te vertellen welk team zich wel tot dit milieu aangetrokken voelde en hier hun lunchstop maakte, inderdaad ze eindigden uiteindelijk niet bij de eerste 15.
Het team dat niet bij de eerste 15 eindigde, toen nog goed gehumeurd.
Wij lunchten bij Nr 100, Dorpsstraat 100 te Nigtevecht, mocht u ooit in de buurt zijn, een aanrader. Van buiten leek het de lokale snackbar, van binnen bleek het een gezellig drink- en eetcafé, met een heel knus terras pal aan de Vecht. Echt een terras om samen met een goed glas wijn en een Tali van de zonsondergang te genieten. Dat het barteam nieuwe stijl nog niet echt een eenheid vormde bleek wel uit het feit dat we alle vier een ander speciaal biertje van de tap namen. Maar drank verbroedert. Dus voor het opstappen nog even een gezamenlijk rondje Schwinckels van de tap en we konden als een hecht team de weg vervolgen.
We zijn ook nog bij fort Nigtevecht geweest, ik weet niet wanneer Eus dit plekje ontdekt heeft, waarschijnlijk in zijn alternatieve lang-haar flower power tijd. De mensen die er rondliepen waren er duidelijk in blijven hangen. En het interieur, wie het ook bij elkaar gescharreld had , zeker niet Jan des Bouvries, wat een aftandse zooi. Snel wegwezen dus.
En dan was er ook nog de brug, de fietsbrug.
Wat voor sadistische trekjes moet je hebben, om deze op te nemen in de route van een Fietspuzzeltocht met o.a. oudere moekes, kleine kinderen en een aantal bejaarden. En dan ook nog heen en terug. Oké, Eus heeft steeds gezegd dat hij eigenlijk te veel aanmeldingen had. Maar was dit zijn poging om het vaste deelnemersbestand wat uit te dunnen? Wanneer we 1 of 2 weken eerder hadden gefietst, tijdens de hittegolf, dan hadden de traumahelikopters af en aan gevlogen. Echt, Eus je bent je roeping als turncoach misgelopen.
Na de fietstocht natuurlijk de traditionele BBQ. Ter gelegenheid van het 20-jarig jubileum had Eus een fraaie feesttent op laten zetten. Hij was alleen vergeten Jan en Tjarco te vragen om voor de muzikale omlijsting zorg te dragen.
Barman Johan en kornuiten drongen niet door tot het linkerrijtje, ’s avonds presteerden ze beter.
De afsluiting zat natuurlijk weer vol eusigheden . Dingen als het antwoord was fout, maar omdat u mevrouw Duikersloot bent,( knappe kop) toch 2 punten. Hoeveel wielen met spaken TUSSEN de witte stenen, natuurlijk één. Niet volgens Eus. Nee Eus met jouw antwoord had de vraagstelling moeten zijn, hoeveel wielen met spaken ACHTER de witte stenen.
En leg mij eens uit Eus. Hoe kun je na acht keer de route gefietst te hebben, nog steeds het foute antwoord geven op de door jezelf verzonnen zwemwater vraag. En dit ook nog halsstarrig vol blijven houden, terwijl 15 teams het juiste antwoord voor je op papier gezet hebben. Meneer Haring was trouwens opvallend rustig tijdens de prijsuitreiking en wie de allerlaatste zijn geworden, leest u aan het begin van dit verslag.
Kortom het was weer een mooie dag.
Eus & Hans bedankt!
Eus spreekt de jeugdige winnaars toe van de 20ste Fietspuzzeltocht: v.l.n.r. Anne, Sybren, Maike en Lotte.