Het is moeilijk te bevatten dat de grote, sterke man met zijn snoeiharde topspin die zovelen het nakijken gaf, er niet meer is. Erwin Knecht overleed deze week op 58-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersentumor.
Erwin was een van de boegbeelden van Hilversum (voorheen Victoria. Komend jaar zou hij vijftig jaar lid zijn van onze vereniging. En in al die jaren ontpopt hij zich als een de succesvolste spelers die de club heeft gekend. Op het hoogtepunt van zijn carriére weet hij zelfs 4 keer achtereen de prestigieuze Gooise Kampioenschappen te winnen, iets dat zelfs 8-voudig winnaar Erik Brakkee nooit gelukt is.
Erwin maakt op 9-jarige leeftijd kennis met de tafeltennissport. Vader Ben, bestuurslid en zelf actief in het eerste team van Victoria, neemt zijn ietwat schuchtere zoon mee naar De Spelevaart. Het spelletje ligt hem wel en Erwin groeit langzaam door naar landelijk jeugdniveau. Maar hij heeft ook oog voor het randgebeuren. De feestavonden, de jaarlijkse Roeibootrally en de uitwisseling met een Engelse club, Erwin is altijd van de partij.
Vader en zoon
Hoewel hij deel uitmaakt van een talentvolle generatie jeugd met o.a. Hans den Blanken en Bart Lefel, komt zijn doorbraak pas later als hij bij de senioren is gaan spelen. Najaar ’85, Erwin is dan al 20, speelt hij met zijn vader Ben en Clemens Dericks 1e klasse. Clemens en Erwin spelen beiden 63% (hoe anders zou dat later worden). Een jaar later maakt Erwin namens Victoria z’n entree bij de landelijke senioren, met o.a. leeftijdgenoot Hans den Blanken. Maar In het roerige Gooise tafeltenniswereldje van weleer is de onderlinge concurrentie tussen clubs groot en zijn er aan de lopende band spelers die komen en gaan.
Als gezelligheidsdier trekt cultclub Poker Face, opgericht door opstandige lieden die Quick’32 de rug hebben toegekeerd, zijn aandacht. Twee noodlokalen op de Kolhornse hei met daartussen net genoeg ruimte voor een barretje, waar van alles gebeurt wat God verboden heeft. Erwin speelt er twee seizoenen met Marcel Veerman en André Louwen in de 2e divisie. En keert daarna, als Poker Face wordt opgeheven, terug op de oude nest.
Geducht wapen
De hoogtepunten van zijn carrière zijn in aantocht. Met zijn gevreesde snoeiharde backhand heeft Erwin een geducht wapen in huis tegen vrijwel iedere opponent. Dat werpt steeds vaker vruchten af. In de eerste helft van de jaren negentig weet Erwin vier keer achter elkaar Goois Kampioen te worden. Een prestatie waarvoor vriend en vijand z’n petje afneemt. In 1992 (in de finale tegen Arjen Hoogeveen), in 1993 (tegen Hans den Blanken), in 1994 (tegen Gijs Molenaar) en in 1995 (tegen Michel Vat). In datzelfde jaar (1995) schuimt de champagne rijkelijk als Victoria 1 met Erwin Knecht, Erik Brakkee, Bart Lefel, Frank Stolp en Raymond van Putten onder leiding van coach Hans Donker kampioen wordt in de 2e divisie. Het sportieve hoogtepunt, spelen in de eerste divisie, is na een half jaar alweer voorbij.
In 1998 wint Erwin voor de eerste keer een andere prestigieus evenement, de Gooise Meerkampen. Hij speelt op dat moment in Duitsland bij Weiss-Rot-Weiss Kleef. Het avontuur in Duitsland is na anderhalf jaar voorbij en de Hilversummer keert terug op het oude Victoria-nest. In 2005 weet Erwin nogmaals de Gooise Meerkampen te winnen (in de finale tegen Bram van Sunder), daarmee aantonend dat hij nog steeds tot de besten behoort.
Lager pitje
Vijf jaar later liggen de prioriteiten elders. ‘Erwin Knecht bevindt zich in de herfst van z’n carrière’, kopt De Gooi- en Eemlander. De geboorte van dochter Senna is aanstaande en Erwin wil z’n tafeltenniscarrière op een lager pitje zetten. Hij heeft geen zin meer om de hele zaterdag kwijt te zijn aan tafeltennis. ,,Als je diep in mijn hart kijkt, zou ik het liefst op een laag niveau gaan tafeltennissen met m’n vrienden. Met een ‘plank’, maar de reglementen van de bond verbieden dat.” Het verlaten van De Spelevaart gaat hem aan het hart. Een fusie met Quick hoeft voor hem niet. ,,Victoria is toch een club met een eigen identiteit, een geoliede machine ook.”
Die uitspraak is tekenend voor Erwin. De hang maar het vertrouwde Victoria is een rode draad in zijn tafeltenniscarrière. In een tijdsgewricht waarin transfers van landelijke spelers aan de orde van de dag zijn, houdt hij het nooit lang uit bij andere clubs, als SKF, Kleef, Good Luck en The Victory.
,,Erwin was heel sociaal en stond altijd klaar voor anderen”, zegt Erik Brakkee, die bevriend raakt met Knecht als hij begin jaren 90 bij Victoria komt spelen. ,,We hebben met z’n vieren mooie vakanties gevierd in het buitenland. Erwin was open minded, maar ook een doorzetter en heel sportief.”
Lederhosen
Motorrijden, hardlopen, skiën en schaatsen, het zijn dingen die Erwin graag doet. Ook gaat hij regelmatig naar popconcerten en bioscoopvoorstellingen. Met z’n tafeltennisvrienden bezoekt hij enkele jaren geleden het Oktoberfest in München. De mannen hebben de grootste lol en samen poseren ze in lederhosen.
Waar hij in z’n jonge jaren een technische functie bekleedt bij Philips in Huizen en later financieel-administratief werk verricht voor onder andere Ziekenhuis Tergooi, is hij de laatste jaren actief als concierge op het Comenius College. ,,Omgaan met kinderen en klusjes opknappen, dat was een uitgelezen baan voor hem”, zegt Brakkee. ,,Hij voelde zich daar als een vis in het water.”
Hard gelag
Totdat 9 maanden geleden de hersentumor bij hem wordt ontdekt. Erwin gaat onder het mes en krijgt chemokuren, maar moet er vanuit gaan dat hij nog maximaal een jaar te leven heeft. Een hard gelag. Samen besluiten ze er het beste van te maken in de tijd die hem nog rest. Sonja, Erwin en de kinderen maken deze zomer een onvergetelijke reis naar Zuid-Afrika. Eenmaal terug speelt Erwins tanende gezondheid hem steeds vaker parten. Het einde nadert.
Ze zouden nog samen uit eten gaan met Kerst, vertelt Brakkee. ,,Erwin hield van kerst. Ook al was hij ziek, hij wilde die laatste keer nog meemaken. Maanden geleden al had hij een kerstboom gekocht. Een heel dorp bebouwd met treintjes en een sneeuwlandschap.” Met kerst in aantocht bleek spijtig genoeg dat Erwin zo ernstig ziek was dat hij de feestdagen niet meer zou halen. ,,De laatste weken waren pijnlijk om mee te maken, vooral voor zijn gezin natuurlijk. Erwin is te jong gestorven, maar je kunt wel zeggen dat hij heeft genoten van het leven.”
De afscheidsdienst van Erwin vind plaats op donderdag 4 januari om 13.30 uur bij Crematorium De Zuiderhof aan de Kolhornseweg in Hilversum.
