Het is rustig aan het tafeltennisfront. De landelijke tafeltenniswebsites plaatsen met pijn en moeite af en toe een berichtje, wedstrijden zijn van de baan, toernooien kunnen we alleen maar van dromen en onze speelzaal leek tot een week geleden wel een ziekenhuisgang met alle mondkapjes. Gebeurt er dan helemaal niets?
Jawel, er werd een WTT gespeeld in Macao. Opzienbarend mogen we wel zeggen. Zwarte tafels met oranje belijning, een zwarte vloer en overal oranje. Nee, niet dat Oranje, maar gewoon de kleur oranje. “De toekomst van het tafeltennis” zo bracht de ITTF het. Alleen door de tafelkleur? Nee. Het centercourt kreeg ook een facelift. Wat rimpeltjes in de hoeken weg, een extra rij boarding en het hexacourt is geboren. Dat ziet er wel gelikt uit, tenminste als je in de zaal zit, want op TV is er weinig van te zien.
Games tot de ‘5’.
Ook in de wedstrijden veranderde het nodige. Zo speelden de top 4 een soort mini-toernooi. Best-of-five, met iedere game tot de ‘5’. Waarbij bij 4-4 een winnend punt gespeeld werd. De uiteindelijke rangschikking na deze competitie gaf bepaalde privileges. De vier spelers hadden zich rechtstreeks geplaatst voor de kwartfinale en in die kwartfinales mocht de nummer één uit de top 4, kiezen tegen wie van de nummers vijf tot en met acht hij wilde spelen, dan de nummer twee, de nummer drie en de nummer 4 mocht tegen de speler die overbleef.
Best een goed idee om dat te doen op het NK en tijdens de Masters, dan komen de topspelers ook twee dagen in actie en dat maakt de eerste dag een stuk interessanter voor publiek en media. In de rest van het toernooi werden de wedstrijden vooral korter. Korter doordat er overwegend ‘best- of-five’ gespeeld werd in plaats van ‘best-of-seven’ en vooral omdat bij 10-10 een winnende punt gespeeld werd, met uitzondering van de vijfde game. Oh ja, er kwam ook nog even een uitvoering tot 8-8 voorbij.
Veranderde er qua prestaties veel? Mattias Falck wint voor het eerst van Xu Xin. Best verrassend. En de finale was tussen Ma Long en … Wang Chuqin . Dat was ook verrassend. Hoewel…….de Dragon was de baas. Ma Long won de finale overtuigend door met 5-1 te winnen in een ‘best of nine’. Ja, ‘best-of-nine’. Tja, de commercie wil ook wat.
Er werd ook nog een verkorte versie van de Champions League gespeeld. In een ‘bubble’ in Düsseldorf. Timo Boll en consorten wist weer te winnen. Er deden ook Nederlanders mee, leuk natuurlijk, maar er viel weinig eer te behalen. Hier in Nederland weinig nieuws: Al is Sint voorbij- ons hart klopt nog steeds vol verwachting: wanneer mogen wij weer ‘aan de bak’? Het ziet er nog niet hoopvol uit, we zitten in een lock-down en het einde is nog niet in zicht.
De topsporters mogen wel weer spelen. De eredivisie zou in principe ook weer mogen beginnen aan de competitie. Dus zou ons eerste herenteam ook weer mogen spelen. Er zat echter een addertje onder het gras: “Alleen onder bepaalde voorwaarden.” Die logen er niet om: Iedere speler en direct betrokkene moet twee keer per week getest worden, er moet een teamarts bij de wedstrijd aanwezig zijn en hij/zij moet op de dag van de wedstrijd ook de test afnemen. Wekelijks verantwoording afleggen aan het NOC*NSF en verder nog allerlei organisatorische regeltjes.
De NTTB heeft vervolgens alle eredivisieverenigingen benaderd in een kleine enquête. Daarbij bleken de kosten en de complexiteit van de regels voor de meesten een brug te ver, ook voor onze vereniging. Daarnaast vinden de teams dat het niet passend is om in deze moeilijke tijd met de competitie te beginnen. Mogen de topsporters dan wel trainen? Ja hoor, mits je eredivisie speelt, je je twee keer per week laat testen en dit iedere week meldt bij het NOC*NSF.
Het lijkt voor de hand te liggen dat de competitie nu ergens in maart hervat gaat worden. Laten we dat maar hopen dan.
Voor nu dus weinig nieuws in het vooruit zicht en zullen we het moeten doen met mooie herinneringen, wensen en dromen.
Bert Olofsen