Het zal ergens tussen 2000 en 2010 zijn geweest. George Scheffer en ik speelden nog competitie bij ZTTC in Zaandam en ook toen al pendelden we tussen de tweede en de derde klasse. Dat bewuste seizoen moesten we weer derde klas spelen en de competitie-indeling zag er voorspoedig uit. We hadden als gedegradeerde tweedeklasse-team logischerwijs de hoogste rating en de rode loper zagen we al voor ons uitgerold.
Ook in onze poule was een ploeg van Tempo Team ingedeeld. We kenden deze mensen zelf niet, maar we waren wel door anderen alvast gewaarschuwd: er speelden twee broers die iedere wedstrijdavond als volledige derde helft beschouwden. Wanneer een van hen beiden (of soms allebei) een kwaaie dronk had, dan liep zo’n avond steevast uit op ruzie met alles en iedereen die in de buurt was. Zo werd een van die wedstrijden in onze poule zelfs gestaakt, omdat hun tegenstanders er schoon genoeg van hadden en met een stand van 4-2 huiswaarts keerden.
Ons eigen team behaalde tweemaal tegen deze broers van Tempo Team prima uitslagen en er viel op beide avonden geen wanklank te bespeuren. We werden in de laatste ronde uitgerekend tegen dat team kampioen. Geen centje last van die gasten en het werd eigenlijk ook nog gewoon een gezellige avond! En die ene gestaakte wedstrijd? Ach, iedere uitslag die daar eventueel nog uit zou volgen, zou ons kampioenschap niet in de weg zitten. Toch?
De algemeen competitieleider was echter van mening dat die wedstrijd toch nog even uitgespeeld moest worden, want het zou in de verte nog consequenties kunnen hebben voor een of ander degradatiespook. Zo gezegd, zo gedaan: de datum werd geprikt, maar…… Tempo Team liet zonder afmelding verstek gaan.
Het gevolg? Tempo Team werd achteraf door de ACL uit de competitie gehaald en alle uitslagen van dat team werden geschrapt. En je raadt het al, een ander team werd daardoor kampioen en ZTTC alsnog tweede in de eindrangschikking. De VAR was niet te vermurwen: regels zijn regels en zo ging dat kampioenschap onze neus voorbij.
Ed Stevens