Ik was nog maar een klein ventje toen ik van Sinterklaas en Zwarte Piet ( Zwarte Piet bestond toen nog) een platte blauwe doos kreeg, met daarin twee stukjes met rood plakplastic bekleed triplex aan een steeltje, twee kleine balletjes en een netje dat je met veel gepruts aan de eettafel kon bevestigen. Geen gebruiksaanwijzing, geen spelregels, niks, zelfs niet in het Spaans.
Ik bedacht het zelf. Ik legde aan weerzijden van het netje een batje, met de ene probeerde ik dat verrot kleine balletje te raken en over dat, in de praktijk best hoge, netje te slaan dan rende ik om de tafel heen, pakte het andere batje om de aankomende bal weer over het netje terug te meppen. Althans dat was het idee. Maar nee, in de kamer wordt niet gerend !!!
Clubtitel
Voor mij was de lol er gelijk af, hoe zou ik nou later als ik groot was de clubtitel van een Anatalia Cohen af kunnen pakken, als ik thuis niet eens mocht oefenen.
En zo belandde het setje al binnen een paar dagen op zolder. Naast de het jaar daarvoor gekregen voetbal, die ook nooit wilde begrijpen welk doel ik nou eigenlijk voor ogen had.
Op zolder lagen de batjes niemand in de weg, tot ze gevonden door mijn kleine zusje en die zag er wel wat in. En wel zoveel dat ze zich aansloot bij de clan van buurman Wildschut en lid werd van de vereniging Vlug & Vaardig. Het was in die jaren dat VEV nog niet louter en alleen bestond uit 65+ en ouder.
Familiediner
Daar bij VEV ontmoette mijn zusje mijn zwager en ja het werd wat.
En het was door die zwager, dat ik jaren later, tijdens een, na het nuttigen van een paar alcoholische consumpties ontstane, wederom eindeloze politieke discussie gedurende het ‘altijd zo gezellige’ familie-kerstdiner, met weemoed terugdacht aan die twee batjes van Sint & Piet.
Ik dacht: had ze ze maar nooit gevonden.
Barman Johan